Styl secesyjny
Historia
Secesja [z łaciny seccesio „odejście”] nazywana także Art Nouveau [ z francuskiego „ nowa Sztuka”], która to nazwa pochodzi od marszanda i przedsiębiorcy zafascynowanego sztuką orientalną Siegfrida Binga, założyciela paryskiej galerii- Maison de l’Art Nouveau. Niemniej jednak obydwa określenia oddają istotę Secesji, którą było zerwanie ze sztuką poprzedniej epoki, poszukiwanie nowych źródeł inspiracji oraz eksplorowanie nowych sposób na wyrażenie siebie. Styl secesyjny królował w Europie na przełomie XIX i XX w. i jest powszechnie łączony z Modernizmem.
Założenia
Sztuka secesyjna miała w założeniu dążyć do jedności stylowej całej rzeczywistości otaczającej człowieka, dlatego jej założenia odnajdujemy połączone niemalże we wszystkich dziedzinach sztuki od szeroko pojętej architektury przez rzeźbę oraz grafikę, aż do przedmiotów użytku codziennego. Źródła inspiracji sztuki secesyjnej możemy doszukiwać się w oriencie a także w powszechnej fascynacji motywami roślinno-zwierzęcymi. Artyści secesyjni lubowali się w asymetrycznych kształtach. Dominowała, wyraźna aczkolwiek giętka linia, dosadnie zaznaczająca kontur. Operowali oni także płaską plamą barwną połączoną z subtelną kolorystyką pastelową, tym sposobem secesyjni twórcy dążyli do osiągnięcia efektu połyskliwości i zmienności kolorów w zależności od kąta padającego światła. Była to spektakularna technika, sprawdzająca się przede wszystkim na ceramice, biżuterii oraz szkle. Panowała duża dowolność kompozycji, płaszczyznowość oraz zdobienia inspirowane roślinnością bądź będące przedstawieniem czystej abstrakcji.
Rzeźba secesyjna
Na początku XX w. drobna rzeźba stała się dostępna dla szerokiej gamy odbiorców na tyle, że w porównaniu do innych wyrobów sztuki Art Nouveau, to właśnie rzeźbie najbardziej udało się zatrzeć granicę pomiędzy „czystą” sztuką a sztuką użytkową. Rzeźba stała się elementem przedmiotów użytkowych takich jak np. lampy stołowe produkcji Tiffany. W formie dominowała postać kobieca oraz motywy zapożyczone ze świata przyrody. Niektóre rzeźby secesyjne powstawały za pomocą odlewu w piaskowej formie, najpierw odlewano poszczególne elementy a następnie łączono je i patynowano. Jednak, na znacznie większą uwagę zasługują brązy odlewane metodą „wosku traconego”. Jeśli dziś jesteśmy zainteresowani zakupem takiego antyku, warto odszukać sygnaturę, czyli wycięty lub odlany znak odlewni. Znak taki jest potwierdzeniem, że rzeźba jest odlewem na wosk tracony.